Çdo lloj karburanti, pavarësisht se ku ruhet, e ndryshon përbërjen e tij vazhdimisht për shkak të ndikimit të temperaturës dhe lagështisë. Ky ndikim bën që karburanti të zgjerohet dhe të kompresohet. Molekulat e hidrokarbonit (baza e çdo karburanti) fillojnë të tërheqin njëra-tjetrën në atë mënyrë që formojnë grupe molekulash, që quhen edhe “toptha molekulash”. Këta “toptha” nuk mund të digjen plotësisht sepse zona e oksigjenit nuk e prek një pjesë të molekulave që i përbëjnë këta “toptha”. Kur karburanti kalon përmes zonës ku është instaluar Magnufuel-i, frekuencat rezonuese magnetike, që i prodhon pajisja, i shpërbëjnë “topthat” e formuar dhe i ngarkojnë molekulat e ndara me ngarkesa pozitive. Në këtë mënyrë, molekulat e oksigjenit depërtojnë në çdo molekulë karburanti, gjë e cila ndihmon në djegien e plotë të përzierjes ajër-karburant.
Rezultati i kësaj është ulja e konsumimit të karburantit dhe zvogëlimi i emetimeve të dëmshme. Pjesa kryesore e pajisjes Magnufuel është magneti i neodimiumit (NdFeB), i cili përbëhet nga dy pjesë. Deri më sot, këtë efekt mund ta kenë vetëm një grup i magneteve të neodimiumit, të krijuar me teknologji speciale (Patenta në SHBA me numrat: 4.802.931, 4.496.395, 7.458.412, të lëshuara nga korporata e “General Motors”).
Para katër ditësh, instalova Magnufuel-in në Hyundai Accent (2012). Pasi lëvizja me makinë në qytet, harxhoja 10 litra, ndërsa tani 7-8. Në autostradë, tani konsumi është 5.8 litra për 100 km. Dje bëra një rrugë nga Saranda në Shkodër me gati 20 litra. Dhe kjo, falë kësaj mrekullie të vogël.